Glumac Dragan Nikolić preminuo je danas u 72. godini života poslije duge borbe od teške i opake bolesti, izvijestio je RTS.
Poznati glumac dugo se borio s problemima s debelim crijevom.
Dragan Nikolić je operisan u februaru 2015. godine na Klinici za digestivne bolesti Kliničkog centra. U maju mu se stanje pogoršalo i primljen je u Klinički centar u teškom stanju, ali su ljekari uspjeli da mu spase život.
Od tada je, uz manje prekide, bio na stalnom bolničkom liječenju.
Rođen je 20. avgusta 1943. godine u Beogradu.
U 50 godina dugoj karijeri Dragan Nikolić ostvario je blizu 180 uloga na filmu i televiziji.
Debitovao je kao vojni policajac 1964. u filmu „Pravo stanje stvari” Vladana Slijepčevića.
Prvu značajniju glavnu ulogu ostvario je ulogom u filmu “Kad budem mrtav i beo” (1967) Živojina Pavlovića. Glavne i veće sporedne uloge ostvario je u više od trideset filmova; ističu se još “Horoskop” (B. Drašković, 1969); “Bube u glavi” (M. Radivojević, 1970), “Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji” (B. Čengić, 1971), “Mlad i zdrav kao ruža” (J. Jovanović, 1971), “Bez reči” (M. Radivojević, 1972, Car Konstantin u Nišu), “Kičma” (V. Gilić, 1975), “Nacionalna klasa” (G. Marković, 1979, Car Konstantin), “Ko to tamo peva” (S. Šijan, 1980), “Banović Strahinja” (V. Mimica, 1981), gde je za ulogu turskog pljačkaša Alije nagrađen Zlatnom arenom u Puli, “Sezona mira u Parizu” (P. Golubović, 1981), „Nešto između“ (S. Karanović, 1983), “Balkan ekspres” (B. Baletić, 1983), “Obećana zemlja“ (V. Bulajić, 1986), “Poslednji krug u Monci” (A. Bošković, 1989), “Original falsifikata” (D. Kresoja, 1991).
Posljednji put pred kamerama se pojavio prošle godine u „Montevideo, vidimo se”, tumačeći predsjednika FIFA-e Julesa Rimeta.
Godine 2000. uručena mu je nagrada “Pavle Vuisić“, koja se dodjeljuje glumcu za životno djelo.
(16)